Onvergetelijke Outback!

G'day!

Ons avontuur in de outback was in 1 woord: ONVERGETELIJK! Deze trip naar de outback hebben we als laatste aan ons reisplan toegevoegd. Gelukkig maar, want dit hadden we echt niet willen missen!

Dag 33 - 4 januari
Na ruim een maand reizen met de bus gaan we weer het vliegtuig in. En dat betekent dat alles weer in de backpack moet passen; even herorganiseren! En dan ontdek je opeens dat je van die dingen bij je hebt die weleens enigszins verdacht kunnen lijken bij de bagagecontrole; een zak met wit wasmiddel bijvoorbeeld. Haha, straks denken ze nog dat het cocaïne is ofzo! Voor de zekerheid maar in de handbagage dus. Met de trein gingen we naar Sydney Domestic Airport waar we nog even $12 per persoon mochten neerleggen om het vliegveld op te mogen. Geldklopperij! Het inchecken was zo gepiept, geen gedoe met paspoorten en douanedingen omdat het een binnenlandse vlucht is naar Alice Springs. De handbagage wordt natuurlijk wel gecheckt, het wasmiddel dat in mijn tas zat mocht gewoon mee! ;-) Jelle's tas moest wel nog een keer door de scan. Waarom? We waren vergeten dat ons zakmes in de rugtas zat. Oeps! Het zakmes mocht niet mee. Sorry (schoon)mam en Wim! Tijdens de vlucht veranderde het stedelijke landschap aan de kust al snel in uitgestrekt niemandsland. De outback in Centraal Australië. Na 3uur vliegen landen we op Alice Springs Airport waar we vrijwel direct konden instappen in de shuttlebus naar ons hostel Alice Lodge Backpackers. We deelden een kamer met 2 Spanjaarden, een Koreaans meisje en een Canadees meisje. En zoals verwacht, iedereen was vandaag gearriveerd, ging de volgende dag op tour, om daarna weer door te vliegen naar de volgende bestemming. Logisch, want na een wandeling naar het stadje en terug wisten we het zeker: in Alice Springs is verder niets te doen. Overigens schijnt Alice Springs de gevaarlijkste stad van Australië te zijn, vanwege de vele dronken Aboriginals die er rondzwerven. Wij hebben er niet zoveel van gemerkt, waarschijnlijk omdat we nog vroeg op de middag in het stadje waren geweest. De volgende dag werden we om 05.45u opgehaald voor onze 3-daagse tour in de Outback. Optijd naar bed dus!

Dag 34 - zondag 5 januari
Benieuwd naar wat ons te wachten stond de komende 3 dagen ging het opstaan om 05.00u zowaar best makkelijk. We sliepen in een stapelbed, Jelle onderin en ik bovenin. Ik kan je garanderen dat je halfslapend om 05.00u 's ochtends heel hard kunt schrikken van je eigen vriend die je al een maand lang 24/7 ziet. Opeens stak z'n hoofd boven het stapelbed uit; het resulteerde in een ontzettende lach/huilbui van mij bovenin het stapelbed. Gelukkig konden onze roomies meelachen om mijn schrikgeluid, we moesten tenslotte allemaal vroeg opstaan. Na een prima gratis ontbijt in het hostel vertrokken we keurig optijd. Onze groep waar we de komende 3 dagen mee op pad gingen bestond uit 4 Canadezen, 2 Koreaanse meiden, 2 Roemeense dames, een stel uit China en 5 Duitsers waarvan 2 typische Duitsers (dat mag je verder zelf invullen). Je denkt dat je met het vliegen naar Alice Springs al in de buurt bent van de grootste bezienswaardigheid, de Uluru (Ayers Rock), maar vanaf Alice Springs is dat nog zo'n 500km rijden. Vandaar dat we zo vroeg vertrokken. ;-) Met diverse tussenstops arriveerden we rond 14.00u in Uluru-Kata Tjuta National Park. We bezochten daar het Cultural Aboriginal Centre om wat meer inzicht te krijgen in de cultuur van de Aboriginals. De Uluru is voor hen een heilige berg. Wat mij het meeste is bijgebleven is een tekst op de muur, handgeschreven; "Government Law is written on paper. Our law, Aboriginal Law, is in our minds and our souls. Please don't climb the Uluru." Als toeristische attractie mag je de Uluru beklimmen, maar als je dit leest, en een beetje respect hebt voor cultuur, doe je het niet. Ook al is het niet verboden. In ons geval was er geen keuze, vanwege het hete weer was beklimmen onverantwoord. Maar anders hadden we het ook niet gedaan. Feitelijk is de Uluru een berg waarvan maar een heel "klein" gedeelte boven de grond uitsteekt, vanaf de grondebis de Uluru ongeveer 345m hoog. Onder de grond is de Uluru echter nog 6km diep! Je ziet er dus eigenlijk maar een klein stukje van, maar zelfs dat is al indrukwekkend. Een wandeling rondom de Uluru is zo'n 10km. Vanwege het tijdstip op de dag, 15.00u, deden wij een halve wandeling dus rondom de helft van de Uluru. Met zo'n 37graden is dat best warm, maar we realiseerden ons goed dat we geluk hadden. Vorig jaar rond deze tijd was het 53 graden! De wandeling was erg mooi! De Uluru heeft iets magisch. Dit is waar je, in eerste instantie, voor naar de outback komt. Vervolgens reden we naar onze "campingspot". Nee, dit keer geen hostel, maar slapen in een swag! Dat is een soort dikke slaapzak waar een slaapmatje in zit. In de winter heb je die zeker nodig, maar nu in de zomerperiode is dat veel te warm. Dus legden we een gewone slaapzak op de swag en dat was dan ons bed voor de nacht. Op de grond, waar er maarzo een wilde dingo aan je oor kon gaan likken of een slang over je heen kon kruipen. Best spannend! Helemaal met de gedachte dat wanneer er iets gebeurd, de Flying Docters eerst 500km moeten vliegen om je te helpen (jaja, jeugdsentiment van Jelle). Uit het trailertje achter onze bus, bleek naast onze bagage ook een complete keukenuitrusting te zitten. We aten snel wat omdat we optijd weer het busje in moesten voor het zien van de sunset bij de Uluru om 19.40u. De Uluru heeft eigenlijk op ieder moment van de dag een andere kleur en de sunset maakt dit goed zichtbaar. En wat was het mooi! Met een biertje in de hand toekijken naar de sunset bij de Uluru. Ongelofelijk bijzonder! De fotocamera deed ook goed z'n werk. Om de 5 minuten maakten we een foto om de kleurverandering vast te leggen. Super! Eenmaal terug op ons kamp knalde de champagne los en kwamen er lekkere toastjes tevoorschijn. Het werd een gezellige avond met de hele groep! Maar tegen tienen lagen we allemaal in onze slaapzak, want de wekker stond op 04.00u (!!!). De sterrenhemel was echt adembenemend..

Dag 35 - maandag 6 januari
04.00u: opstaan. Oef! Maar al snel realiseerden we ons wat een bijzondere nacht dit was geweest. En gelukkig, voor zover we gemerkt hadden, geen gezelschap gehad van dieren/insecten. De reden van het vroege opstaan was het kunnen zien van de sunrise met uitzicht op zowel de Uluru als de Kata Tjuta (de Olga's). Wederom waanzinnig! Het vroege opstaan was absoluut de moeite waard. De Kata Tjuta, wat 'many heads' betekent, was onze volgende bestemming voor een hike (klimwandeling). De Kata Tjuta bestaat uit 36 bergen met ieder een eigen kleur en vorm. Net als de Uluru zijn de Kata Tjuta 650 miljoen jaar geleden ontstaan. Volgens onze gids Ria zou de wandeling 7km zijn, maar dit bleek uiteindelijk 11km. Gelukkig maar, want het was een superwandeling! Geweldige uitzichten, mooie paden, kleine waterholes en afwisselende bergen. De wandeling was mooier dan die rondom de Uluru. Zonde dat veel mensen alleen de Uluru zien en deze andere mooie plek missen. We kregen alle tijd om van deze prachtplek te genieten, om 10.00u zaten we allemaal enigszins moe maar zeker voldaan weer in het busje. Wat een ochtend! Na de lunch gingen we opweg naar Kings Creek Station waar we de tweede nacht gingen slapen om de volgende ochtend naar het derde hoogtepunt te gaan; Kings Canyon. De rit duurde zo'n 4uur, door uitgestrekt landschap met af en toe een roadhouse voor tanken en wat te eten en drinken. En zo nu en dan kwamen we een auto, andere tourbus of roadtrain tegen. Maar verder niets. Helemaal niets. En juist dat was bijzonder. Die avond ging de BBQ aan en aten we onder andere Kangoeroe (aaaah). Lekker hoor! Wederom kropen we in onze slaapzak onder en de sterrenhemel, met de wekker ook wederom om 04.00u.

Dag 36 - dinsdag 7 januari
Als volleerd kampeerders hadden we binnen 45min allemaal ons hoofd onder de kraan gehouden, ontbeten en samen ons kamp ingepakt. Je zou bijna denken dat zo vroeg opstaan went. ;-) Op naar de Kings Canyon, volgens Ria, onze gids, het hoogtepunt van deze tour. Na een fikse beklimming waren we net voor zonsopgang op de Canyon geklommen voor wederom een kippenvel moment toen de zon over de Canyon heenkwam. Daarna liepen we nog zo'n twee uur in / over en door de Kings Canyon. Ria had gelijk, dit was awesome! De Uluru is magisch, de Kata Tjuta zijn heel mooi en de Kings Canyon is gewoon vet! Zo vatten wij het samen. Drie ongelofelijke plekken midden in de outback van Australië. Daar kwamen we voor en het was het dubbel en dwars waard! De terugreis naar Alice Springs verliep voorspoedig met af en toe een dutje. Wat nog vet was is dat we een grote roadtrain zagen; een vrachtwagen met drie opleggers die behoorlijk slingerden (in Australië zijn maximaal 4 opleggers toegestaan). Na zo'n 450km waren we terug in ons hostel. Heel moe, maar totaal voldaan. Wat een avontuur! Welterusten. ;-)

Nog even voor de beeldvorming een vergelijking met Nederland van de afstanden die we voor deze trip naar de outback afgelegd hebben: we zijn van Sydney naar Alice Springs gevlogen, vervolgens zo'n 1400km in een busje afgelegd van Alice Springs naar de Uluru en terug, en daarna van Alice Springs naar Melbourne gevlogen. Dit is vergelijkbaar met vliegen van Madrid naar Nederland, vervolgens vanaf Haaksbergen in een busje naar Parijs rijden en terug, en daarna van Nederland weer naar Madrid vliegen. En dat in 3dagen. Nogmaals bewezen; Australië is groot!

Dag 37 - woensdag 8 januari
Na 10uur slaap werden we wakker, de batterij weer opgeladen. Vandaag vlogen we van Alice Springs naar onze laatste bestemming in Australië; Melbourne. De vlucht was wat wiebelig, maar we landden veilig rond 16.00u. We hadden het plan om direct bij aankomst op Melbourne een auto te huren en alvast een begin te maken aan de Great Ocean Road. Dit is 1 van de meest bekende tourroutes in Australië, die toeristen leidt over een weg langs de kust, door wereldbekende surfplaatsen, tropisch regenwoud, rustige aan zee gelegen dorpjes en bomen vol koala's. Een must do in Australië dus. Omdat de afgelopen weken strak vol gepland waren besloten we dit in echte "backpackersstijl" te doen; dat wil zeggen, niet van te voren iets boeken en maar zien waar het schip strandt. De auto huren was niet zo moeilijk, dat was zo gefixed. Een hostel vinden langs het begin van de Great Ocean Road bleek veel moeilijker! Na 2uur op de grond zitten op Melbourne airport en vele kansloze telefoontjes later gaven we het op; een hostel buiten Melbourne ging vandaag niet meer lukken. We besloten de auto wel alvast te huren, een witte Nissan Micra. Ofwel een "gebakje" volgens Jelle. Het halfjaar Kraaijvanger kwam zeker van pas; keurig de prijs afdingen en de auto grondig inspecteren voor vertrek. En als slaapplek werd het een budget hotel vlakbij het vliegveld. Uiteindelijk dikke prima! Maar het niet kunnen vinden van een geschikt hostel ging ons niet weer gebeuren, dus zochten we direct naar 2 hostels voor de komende nachten langs de Great Ocean Road. Eentje bij de 12 Apostles en eentje bij de Grampians. Het verzekerd zijn van een slaapplek is toch wel een fijn gevoel. ;-)

Inmiddels zijn we begonnen aan de Great Ocean Road, maar daarover later weer meer!

We zijn natuurlijk weer benieuwd naar jullie reacties!

No worries!