Central Vietnam

Sin jow!

Inmiddels zijn we alweer bijna 2 weken in Vietnam wat betekent dat we nog (maar) een kleine 6 weken te gaan hebben. We mogen niet klagen natuurlijk, dat is nog bijna een derde van onze reis, maar het gaat toch wel heel hard nu! Afgelopen week zijn we in Hoi An en Hue geweest, beide (deels) Unesco World Heritage. Hoi An is het stadje in Vietnam met de meeste sfeer en Hue is erg historisch vanwege haar vele paleizen, pagoda's, tombes en tempels. Enjoy!

Dag 100 - woensdag 12 maart
We rollen de nachtbus uit in Hoi An direct een taxi in richting Lila Homestay. De beoordelingen op Tripadvisor waren uitstekend, dus de verwachtingen zijn hoog gespannen! Lila staat ons om 06.45u al op te wachten en maakt direct ontbijt voor ons klaar. Twee bolletjes rijst met suiker, zout en chilisaus volgens mij, maar het smaakte goed! Ze legde ons in haar gebrekkige maar lieve Engels uit dat we om 12.00u in de kamer konden en bood ons twee fietsen aan waarmee we tot die tijd de omgeving konden gaan verkennen. Bovendien wilde ze met alle liefde onze was doen. Na een snelle verfrissende douche stapten we op de fiets en voor we het wisten fietsten we door de rijstvelden. Prachtig! Via een fishing village kwamen we bij een huis helemaal gemaakt van bamboe stokken. Het oude dametje vroeg ons binnen en bood ons thee aan. Ook vroeg ze of we misschien een stukje wilden "varen" in één van hun bootjes. Dat leek ons wel wat! Dus werd het ronde bootje in het water gegooid en konden we instappen. De verwachting dat de oudere man die met ons meeging het peddelwerk ging verrichten, bleek niet helemaal overeen te stemmen met de werkelijkheid. Op zich niet zo erg, behalve dan dat hij het eerste stukje (wat hij dan nog wel deed) pedddelen schijnbaar moeiteloos met één of andere peddeltechniek deed, waar ik er met m'n geplette slaapbus-armen nog wel moeite mee had. Wat weer tot gevolg had dat we in ons ronde bootje nogal wat rondjes hebben gedraaid omdat Jelle harder peddelde dan ik. Ach, het gaat om de experience zegt men dan. ;-) Ondertussen had onze grote vriend in het bootje van bamboebladeren wel een "Welkom-bij-de-Kamara's-hoed" voor Jelle gemaakt en een ring en trouwboeketje voor mij. Het oude dametje wachtte ons op met thee en een op het oog lekker lijkend snoepje, maar het bleek gedroogde mango met een iets te scherpe nasmaak. Eenmaal weer op de fiets belandden we nog op een zandpad waardoor we bijna letterlijk door iemands huis heen fietsten, maar de route was erg mooi. In het oude stadje van Hoi An vonden we een internetcafe waar we zowaar vrij makkelijk wat eerste foto's op Facebook konden zetten. Inmiddels was het allang 12.00u geweest en konden we onze kamer gaan bewonderen, die zag er prachtig uit! Lila heeft twee zonen, waarvan de oudste het huis uit was gegaan om te studeren. Omdat ze graag mensen om zich heen heeft, heeft ze deze homestay geopend. En als ze iedereen net als ons voorziet van een overheerlijke verse mangoshake dan weet ik zeker dat het een succes wordt/blijft. Helaas konden we maar 1 nacht bij Lila blijven, maar haar man wist nog wel een andere homestay. We wilden die wel even zien voordat we gingen boeken en dus ging Jelle bij Lila's man achterop de scooter voor een inspectie. Alles zag er prima uit en zo was onze slaapplaats voor de komende drie nachten geregeld. De was kregen we schoner dan ooit en keurig verpakt terug. Wauw! Tegen de avond fietsten we het oude stadje van Hoi An weer in waar we genoten van de Vietnamese keuken en Bia Hoi. Bia wat? Bia Hoi dus, dat is fresh beer! Dit bier wordt op de dag zelf gemaakt en verkocht voor 5.000 Dong per glas, zo'n €0,15. We proostten op de eerste dag Hoi An, nog minstens twee te gaan in dit mooie stadje!

Dag 101 - donderdag 13 maart
We genieten van de tweede keer ontbijt bij Lila waarna we afscheid van haar nemen. Omdat we haar ontbijt zo lekker vonden nodigt ze ons uit om alle dagen die we nog in Hoi An doorbrengen, bij haar te komen ontbijten. En alsof dat nog niet genoeg is, krijgen we ook het boek Ancient Ankor van haar cadeau. Een boek dat we in Cambodja hadden willen kopen, maar dat nu dus al in ons bezit is. Lila's Homestay is dus een absolute aanrader, wat een lief mens! Per (gratis) taxi, betaald door Lila, gaan we naar onze tweede homestay genaamd Moc Vien. Een gezin met twee dochters, de ouders spreken nauwelijks Engels maar de oudste dochter weet hoe ze met de gasten om moet gaan en babbelt volop met ons. We worden gevraagd of we 's avonds met het gezin willen eten waar we natuurlijk geen nee op zeggen. En dan nu.. Shopping time! Of eigenlijk.. Tailor time, want Hoi An heeft tussen de 300 en 500 tailors die kleren voor je op maat kunnen maken. De Lonely Planet beveelt er een aantal aan evenals Tripadvisor natuurlijk. Het belangrijkste, wat we van anderen hebben gehoord, is dat je weet wat je wilt. Ze kunnen ontzettend goed namaken. Ik besluit om 2 lange nette broeken te laten maken. Die heb ik straks toch echt nodig om te solliciteren en als je dan toch iets op maat laat maken, dan toch ook iets wat je normaal niet makkelijk koopt. Broeken zijn, zoals je begrijpt, bij mij altijd tekort met m'n lengtemaat 36+. Na een aantal tailors bezocht te hebben, valt mijn keuze op tailor Bebe. Hana is de verkoopster die ons te woord staat en ik laat foto's zien van wat ik graag wil. Ze tekent het moeiteloos uit en komt al snel aanrennen met verschillende materialen. Je kunt merken dat het voor hen routinewerk is en ze het tempo er flink in (willen) hebben, dus weten wat je wilt is zeker aan te raden. Nou kan ik in een winkel al uren twijfelen over wat te kopen.. Kun je nagaan hoe moeilijk het is om te beslissen wat je wilt zonder dat je het voor je ziet. Enfin, een zwarte, beetje baggy, nette broek en een rode, rechte, nette broek. Dat gaat 't worden. Binnen een paar minuten hebben ze alles opgemeten, moet ik een aanbetaling doen en word ik vriendelijk verzocht de volgende dag terug te komen voor de eerste "fitting". Spannend! Naast kleding laten maken is onze tweede missie in Hoi An een kookles volgen. We zijn allebei niet echt keukenprinsessen, dat geven we toe, maar wie weet helpt dit! We gaan voor de cooking class bij het Green Mango Restaurant waar we tijdens het boeken ons eigen menu mogen samenstellen. Morgenochtend om 10.00u aanwezig zijn, we zijn benieuwd! We struinen nog wat door het gezellige oude stadsdeel van Hoi An, als we tailor Maya tegenkomen die toch wel erg mooie jurken heeft hangen! Een lange jurk die voor mij lang genoeg is, dat zou toch ook wel gaaf zijn! En zo stond ik voordat ik het wist een stof uit te zoeken voor een jurk. En dat is nog moeilijker dan broeken! Na weer binnen een paar minuten opgemeten te zijn, word ik ook hier vriendelijk verzocht de volgende dag terug te komen voor de fitting. Ons familiediner in de Homestay begint om 17.00u, maar als we rond 16.30u aankomen staat er al een lange tafel uitgebreid gedekt. Naast ons slapen er ook nog twee Duitse stellen in de Homestay en met z'n allen gaan we aan tafel. Als voorgerecht rollen we onze eigen loempia's en we worden al snel voorzien van rode wijn en bier. De oudste dochter voert het hoogste woord, de ouders krijgen volgens ons niet alles mee, maar blijven vriendelijk lachen. Ik barst nog uit in een flinke lach/huibui als na vele pogingen de vraag; "gaat jullie familie ook naar de kerk?" duidelijk is voor de oudste dochter, maar het antwoord nee blijkt te zijn. Het hoofdgerecht is met noodles, groente en vlees prima, het toetje daarentegen was vrij bijzonder; laten we het warme, zoete bonensoep noemen. Heel apart, niet vies maar ook niet superlekker. Al met al een erg gezellige avond!

Dag 102 - vrijdag 14 maart
Om 10.00u melden we ons netjes voor de cooking class bij Green Mango restaurant waar Mac, de eigenaar, ons al op staat te wachten. We blijken de les samen met een ander (ouder) Nederlands stel te volgen, July en Eddie. Als eerste brengen we een bezoek aan de lokale markt, zodat we weten met welke ingredienten we gaan koken en wat typische Vietnamese dingen zijn. Zo'n lokale markt is altijd een hele beleving en omdat je blank bent wil iedereen je alles verkopen. De passion fruit die we mogen proeven is heerlijk vers en toevallig proeven we ook weer iets wat op de zoete bonensoep van gisteravond lijkt. Eenmaal terug in het restaurant blijkt de stroom uitgevallen te zijn! Moesten we zowaar toch even aan Haaksbergen denken.. ;-) Er zat niets anders op dan Mac ons telefoonnummer geven zodat hij ons kon smsen wanneer de stroom weer terug was. Gaf mij wel de gelegenheid om mijn broeken te gaan passen, spannend! De zwarte zat meteen erg lekker, maar hij was gewoon echt te lang, hoe grappig is dat. De rode was in z'n algemeen nog wat wijd en dus werden met speldjes en krijt de aanpassingen gemaakt. Aan het einde van de middag mocht ik weer terugkomen voor de tweede fitting. Vervolgens zorgden we weer voor een back-up van onze foto's door ze over te zetten op een nieuw SD-kaartje. Inmiddels hebben we er daar 4 van, dus als iemans nog een 32GB kaartje zoekt voor een vriendenprijsje? ;-) Rond enen smste Mac dat de stroom terug was en om half twee konden we dan echt gaan beginnen! Schort voor, handdoek er in en tasting spoon in de aanslag; kom maar op! Mac deed de tekst en uitleg, waar zijn mini-chef uiterst geconcentreerd alles voordeed. Op het menu vandaag; duck fried spring rolls, smokey eggplant salad, pho bo, bun ga tron en als toetje banana fritter. We begonnen met de bouillon voor de Pho (vietnamese soep), waar verbrandde ui en ginger bij in ging voor de smaak. Daarna werd de eend voor de spring rolls gerookt en gingen wij de groente voor in de spring rolls snijden om ze vervolgens ook te rollen. Nu al mijn favoriete nieuwe dressing is de dressing die we maakte voor bij de loempia's bestaande uit olijfolie, balsamico en aardbeien. Echt heel lekker! Voor de smokey eggplant salad werd een aubergine zwart geroosterd en daarna even met aluminiumfolie afgedekt, zodat de schil er even later heel makkelijk af kon. Hier maakten we een dressing van knoflook, pepertjes en vissaus bij. De kip voor de bun ga tron (kortweg gezegd; kip met noodles en groente), werd zo'n 5 keer even gewokt, uit de pan gehaald en er vrijwel direct weer in gedaan. Op deze manier "rust" het vlees waardoor het egaler gaar wordt. De banana fritter betekende banaan met een laagje beslag frituren in een pan met olie. Enfin, een heleboel gezien en gemaakt dus en een beetje door elkaar heen, maar het resultaat mocht er zijn. Ons eigen gebrouwde 5-gangen diner smaakte heerlijk! We hebben de recepten gedetailleerd om de mail gekregen, dus wie weet komt er nog een moment dat jullie ook kunnen proeven. ;-) Al zullen we dan wel iets minder koriander gebruiken, want dat vinden we beide toch wel erg overheersend in de Vietnamese keuken. Na de cooking course ging ik voor het eerst mijn jurk passen! Nog spannender dan de broeken, maar hij was erg mooi geworden. Ook te lang en nog niet helemaal passend aan de achterkant, dus morgen weer terugkomen voor de tweede fitting. Ja, je kunt er druk mee zijn. ;-) Nadat we ons in onze homestay wat opgefrist hadden liepen we weer het mooie oude Hoi An in voor het Full Moon Festival! Dit wordt gehouden op de 14e dag van de maand in de maanden dat het volle maan is (als ik het goed heb begrepen). Alle lampen gaan uit en alle lampionnetjes, waar Hoi An om bekend staat, gaan aan. Daarnaast is er overal muziek te horen, zijn er optredens te zien en worden er spelletjes gespeeld. Aan het water kun je een lampionnetje kopen om in het water te laten en een wens te doen, wat ik natuurlijk gedaan heb. :-) Vanaf een dakterras hadden we een mooi uitzicht over de zee van lichtjes en genoten we van overheerlijke, goedkope Saigon biertjes!

Dag 103 - zaterdag 15 maart
Onze vierde en laatste dag in Hoi An. Ik dacht, ik doe eens een gok, en neem Noodles als ontbijt in de homestay. Dat was niet echt een succes.. Gelukkig hadden we Lila nog en dus fietsten we van het ene ontbijt naar het andere. Ja, als je de kans krijgt moet je er ook gebruik van maken toch? ;-) En de omelet van Lila was lekker! Daarna regelden we onze bus naar Hue en kon ik mijn broeken weer passen. En nu zaten ze allebei goed! Daarna fietsten we door naar een pottery village, zo'n 3km buiten Hoi An. Dit dorpje gelegen aan de rivier beschikt over veel klei, waarvan ze met de simpelste draaiplank die met de voet aangezwengeld wordt, de mooiste potten maken. Terug in Hoi An kon ik mijn jurk weer passen en die zat nu ook goed! Ze wisten er een aardig klein pakketje van te maken, dus sleep ik het de komende zes weken maar mee. Alles naar huis sturen werd toch wel een duur grapje en inmiddels hebben we hier en daar alwel wat spullen achter gelaten (trui, fohn, shirts en nu ook, ja echt mam, mijn geliefde spijkerbroekje.. Die moest ik vasthouden anders zakte die van m'n kont af!). Na de middag fietsten we nog naar een vegetable village, waar dus alleen maar groente verbouwd wordt. Mooi om te zien hoe zo elk dorpje z'n eigen "vakgebied" heeft. We fietsten ook nog even naar het strand van An Bang, maar daar was het nog best fris. Voor de laatste keer liepen we het gezellige Hoi An in, voor een lekkere curry en onze laatste fresh beers. 4 dagen op één plek is wel fijn als je zolang onderweg bent, maar we hadden het ook wel weer gezien en zijn benieuwd wat Hue ons te bieden heeft!

Dag 104 - zondag 16 maart
Om 07.30u staan we weer netjes bepakt en bezakt klaar voor onze busrit naar Hue, slechts 3,5 uur. ;-) We arriveren rond twaalven, waar natuurlijk alweer hordes taxi chauffeurs, fietstaxi's en motorbikes klaar staan, om je naar je hotel te brengen. We houden een taxi aan en noemen ons hotel. $3 zegt de taxichauffeur. Als ze vaste bedragen gaan noemen, en dus niet op meter willen rijden, weet je al dat het niet klopt en je teveel betaald als je ja zegt. Dan geef ik het geld liever aan zo'n mannetje op een fietstaxi en hup, daar gingen we! Het hotel bleek inderdaad vlakbij te zijn, maar ach, hebben we de fietstaxi ook maar alvast gehad! In het hotel droppen we onze spullen, we zijn nog te vroeg voor inchecken, waarna we richting de Citadel in Hue lopen, dit is het vroegere epi-centrum van het Vietnamese Royal Life. Onderweg lunchten we bij een heel lokaal restaurantje, waar Jelle een lekker broodje grilled sausage bestelde. Het bleek gewoon een knakworstje. Hahaha, met 3 blaadjes sla en een plakje komkommer wel een beetje karig. Zo vliegen de kilo's er wel af! ;-) De Citadel was bijzonder om te zien met de grote Flag Tower, de grootste vlag in Vietnam, en de Nine Holy Cannons bij binnenkomst. Verder zagen we o.a. een grote troonzaal en wat tempelhuisjes. Ook verkochten ze hier waanzinnig mooie kunst, misschien dat we vanuit Nederland, als de bankrekening het weer toelaat, nog wel iets bestellen. ;-) Voor de verandering eten we vandaag geen Vietnamees maar Italiaans, ook wel weer eens lekker. Ik heb helaas een dikke snotneus opgelopen, dus we besluiten maar vroeg naar bed te gaan. Vanuit bed regelen we nog wel een motorbike tour voor morgen om de tombes en pagoda's die net buiten Hue liggen te kunnen bewonderen. Lang leve de goede wifi-voorziening hier!

Dag 105 - maandag 17 maart
Ondanks een onrustige nacht, zere keel en een snotneus hebben we wel zin vandaag; ons eerste avontuur op een echte motorbike! Stipt om 09.00u, ja de Vietnamesen zijn altijd keurig op tijd, worden we opgehaald door onze zogeheten "Hue Riders". Je betaald $15 (=€11) per dag, springt achterop de motorbike en zegt waar je naartoe wilt. Top! Echt supercool om achterop zo'n motorbike te zitten en bovendien zie je zo veel meer van de omgeving omdat we niet alleen over asfalt gingen, maar ook over bumpy zandweggetjes waar tourbussen vanzelfsprekend niet komen. De eerste stop wordt de Thanh Thoan Japanese Bridge. Een mooie brug om te zien, maar het leukste was toch wel dat een oud Vietnamees vrouwtje van 79 jaar die "in" de brug zat Jelle's hand ging lezen. Volgens dit dametje gaan we binnen 3 jaar trouwen, krijgen we binnen 4 jaar een kindje en wordt dit een meisje en volgen daarna nog 2 kinderen. Daarnaast zei ze dat Jelle wel eens dronken wordt, maar dat ik hem dit wel vergeef. Dat laatste kan wel kloppen, dat eerste moeten we nog maar even zien. ;-) We reden vervolgens naar de Tu Hieu Temple waar omheen nog zo'n 70 monniken wonen die daar vijfmaal per dag bidden. We waren precies optijd voor het 10.00u gebed. Waar je in Nederland kinderkoren moet aansporen wat harder te zingen, gaat het hier uit volle borst! Nouja zingen, het is meer neurien en brabbelen. ;-) Rondom Hue zijn 7 tombes te zien waar Emperors begraven liggen, waarvan 3 echt indrukwekkend schijnen te zijn. Aangezien we per tombe samen €5 entree moeten betalen, besloten we om er maar eentje van de drie te bezoeken. Ja, €5 klinkt natuurlijk niet als veel, maar de bodem van onze spaarpot komt inmiddels toch wel een beetje in zicht! We kozen de Tomb of Minh Mang om voor te betalen en die was gelukkig erg mooi om te zien. Bijzonder hoe ze 200 jaar geleden al zulke bouwwerken konden neerzetten met hele fijne details. Onze motorbike riders wachtten steeds geduldig op ons, wat een service. Een andere tombe bezochten we nog om van de buitenkant een foto te maken, waarna we over gingen op de pagoda's. Eerst de Bao Quoc Pagoda en daarna de Thien Mu Pagoda, de laatste was zeker het mooist! Als afsluiter liepen we een rondje over de Dong Ba Market, de grootste markt van Hue, waarna onze bikers ons bij een lekker en goedkoop restaurant afzetten. Daar hadden ze heerlijke fruitshakes voor maar 15.000 Dong (=€0,50) en aangezien ik wel wat vitamientjes kon gebruiken bestelden we er maar gelijk 2! Daarna hingen we nog een beetje rond in en rondom het hotel, alvorens we onze backpack weer op de rug deden en richting busstation liepen voor onze nachtbus naar Hanoi. Een busrit van 15,5uur... We hadden deze keer stoelen voor in de bus toegewezen gekregen, volgens de dame van het kantoortje met de meeste beenruimte... Nou, dan mag ze die bus nog wel eens beter inspecteren, want deze bedden zijn korter dan achterin! Dus hingen onze benen meer naast en over de achterkant van ons bed, dan dat ze in bed lagen. En de nacht was nog lang...

Maar we zijn er gekomen, Hanoi gelegen in Noord Vietnam! Naast Hanoi bezichtigen willen we in de komende week naar Halong Bay en Sapa. Hopelijk zit het weer mee.. Het noorden van Vietnam is een stuk kouder dan het zuiden en het kan hier flink regenen. We zullen zien!

Tot de volgende!