North Vietnam

Sin jow!

Ons laatste verslag over Vietnam alweer, wat een geweldige 3 weken hebben we ook daar gehad met het grootste avontuur aan het einde tijdens onze motorbike-tour door de bergen van Noord Vietnam.

Dag 106 - dinsdag 18 maart
De nachtbusrit van 15uur van Hue naar Hanoi is eigenlijk best prima verlopen. Rond tienen arriveren we waar natuurlijk weer tientallen taxi chauffeurs en motorbike riders staan te popelen om je (tegen een te hoog tarief) naar je hotel te brengen. Jelle wordt er wel een beetje moe van, de hele tijd dat "do-you-want-motorbike", helemaal als ze na 3x nee zeggen nog steeds voor je neus staan te springen (omdat we ze anders niet zien). Nou goed, met één van de betrouwbare taxi-maatschappijen gaan we naar het Old Quarter Cycle Hotel, midden in het beroemde oude stadsgedeelte van Hanoi. We hebben geluk, ondanks dat we al zo vroeg aankomen kunnen we direct in onze kamer. Na een verfrissende douche is onze eerste missie een tour naar Halong Bay boeken. Dat is nog niet zo makkelijk want er zijn ontelbare mogelijkheden, bookings offices en andere tour aanbieders. Het meisje in ons hotel zegt goed advies te kunnen geven, maar biedt slechts drie opties waarover zij waarschijnlijk een flinke provisie krijgt. We struinen internet af, de Lonely Planet, maar weten het eigenlijk niet zo goed, dus toch maar gewoon via het meisje van het hotel een 2-daagse tour met overnachting op een boot geboekt. We zien wel! Vervolgens lopen we het Old Quarter van Hanoi in waar langs een aantal bezienswaardigheden lopen; het Hoan Kiem Lake, de Ngoc Son Temple en de Bach Ma Temple. Allemaal van grote historische waarde, maar wij vinden het straatleven ervaren eigenlijk veel leuker. Jelle wil nog graag een paar goedkope nieuwe zomerschoenen kopen, in het paar dat hij mee heeft zit inmiddels een behoorlijk gat, maar helaas blijken ALLE (en dat zijn er een heleboel), schoenenwinkeltjes op een paar foeilelijke modellen na, geen maat 46 te verkopen. Ook zagen we vandaag onze eerste gebraden hond. Ja echt, walgelijk. In Ho Chi Minh City waren veel scooters, maar kon je prima over de stoep lopen, hier in Hanoi staan minstens net zoveel scooters op de stoep als dat er op straat rijden en kun je dus eigenlijk nergens lopen. ;-) Ons avondeten bij een lokaal restaurantje is heeeerlijk! Beef met blackpepper sauce en beef met pineapple, loempia's en verse spinazie met knoflook. Jammie! Aangezien ik met een grote snotkop in de rondte loop besluiten we om maar optijd in bed te kruipen voor onze tour naar Halong Bay morgen.

Dag 107 - woensdag 19 maart
Weer een fijne vroege wekker om optijd klaar te zijn voor de tour. We wilden onze grote backpacks eigenlijk in het hotel achterlaten om na de tour weer in hetzelfde hotel terug te komen.. Maar het feit dat onze hotelkamer geen raam had, de douche lauw was, het bed knetterhard en het onbijt (tegen extra betaling) ook niet lekker was, deed ons besluiten na de tour naar een ander hotel te gaan. ;-) We vertrekken uiteindelijk pas rond 9uur richting Halong Bay. Wat is dat Halong Bay dan hoor ik je denken.. Halong Bay is één van de 7 nieuwe natuurwonderen, bestaande uit meer dan 3000 limestone eilanden in de Golf van Tonkin. Een must-see in Vietnam dus. Rond enen arriveren we in de haven, waar we redelijk snel samen met zo'n 15 anderen kunnen inchecken op de boot. Niet de meest luxueuze, logisch als je de goedkopere variant neemt, maar het ziet er best prima uit. Nadat de lunch geserveerd is beginnen we met varen richting Halong Bay, vanaf de haven kun je Halong Bay niet zien. Het is helaas erg mistig, maar alsnog heeft Halong Bay wel iets heel mysterieus. Vanaf het zonnedek, waar we met onze lange broek zitten :-(, hebben we een goede view en lukt het me zowaar om een paar foto's te maken zonder andere boten er op. Want een toeristische attractie is het wel, dat zeker. En net als op de weg, valt er ook in het "waterverkeer" geen logica te ontdekken. We varen naar 3 grotten die we gaan bezichtigen, net zoals vele anderen. ;-) We verwachtten er niet veel van, maar de grotten waren erg mooi om te zien met weerspiegelingen in het water en veel verschillende structuren. Vervolgens mochten we een halfuurtje kayakken, maar dat leek me met mijn snotneus niet zo'n bijster goed idee. In Halong Bay leven ook echt mensen op floating villages, bijzonder om te zien. Eenmaal terug op de boot werd na een uurtje het diner geserveerd met o.a. lekkere verse gamba's! Na het eten gingen we vissen. Vissen? Haha, ja echt, dat wilde ik graag doen. Dus met een enigszins geimproviseerde hengel met een blinkertje installeerden we ons op het achterdek. De crew had een lamp aangedaan en door de hengel met het blinkertje op en neer te bewegen in het water zouden we een squid (inktvis) kunnen vangen. De eerste anderhalf uur zagen we alleen maar mini vissen, kleiner dan ons blinkertje dus die gingen nooit happen. En toen opeens.. Holy moly! Kwam er een inktvis langszwemmen of beter gezegd drijven. Roze met oranje en wit, heel vreemd om opeens zo'n beest te zien! Helaas zag hij ons ook en was hij na een paar seconden weer weg. We hebben nog een tijdje gewacht en braaf onze hengel in het water bewogen, maar helaas, die dikke squid kwam niet meer terug..

Dag 108 - donderdag 20 maart
Na het ontbijt varen we terug naar de haven waar we om half12 weer aan land gaan. Dankzij de "efficiënte" organisatie zitten we om 13.00 uur "al" weer in de bus. Lekker 4uur terughobbelen naar Hanoi. Ons nieuwe hotel in Hanoi is ook basic, maar het bed en de douche zijn zeker beter! Na een douche lopen we richting een restaurant dat ik in de Lonely Planet had zien staan, waar traditional Vietnamese food werd geserveerd. Dat hebben we geweten.. Toen wij het restaurant binnenliepen werd er ook een hondje in een hondenmandje binnen gedragen. 'Wat lief!' dacht ik nog, die wilde ik wel even aaien. Vervolgens bekeken we het menu en het eerste wat we zagen was "gebraden hondenpoot". GATVERDAMME! Van dat lieve hondje zeker, wegwezen hier! Even helemaal klaar met die Vietnamese gewoontes gingen we lekker spaghetti eten in een kroegje waar toevallig toen we binnenliepen wedstrijden uit de Eredivisie op tv waren. Kon Jelle voor het eerst sinds bijna 4 maanden weer voetbal kijken. :-)

Dag 109 - vrijdag 21 maart
Vandaag een dagje in Hanoi zelf. We willen als eerste naar het Ho Chi Minh mausoleum, hier ligt de volksheld Ho Chi Minh gebalsemd opgebaard. We houden een taxi aan en al grinnekend zegt hij dat hij ons voor een cheap prijsje wel weg kan brengen naar het mausoleum. 'Het zal wel' denken we. Eenmaal aangekomen staat er geen lange rij zoals we hadden verwacht, het mausoleum blijkt dicht te zijn op maandag en vrijdag. Vandaar dat die taxichauffeur zo'n lol met zichzelf had. Helaas! Om het taxiritje nog enigszins waardevol te maken gaan we naar het Ho Chi Minh Museum. Daar blijkt echter helaas bijna alles in het Vietnamees beschreven te zijn dus we snappen er niet veel van. We besluiten om terug te lopen richting het hotel waar onderweg van alles te zien en te proeven was. ;-) We keken wat rond in meerdere kledingwinkels, waar ik uiteindelijk bij de Zara een nieuwe korte broek en een shirtje vond. De Vietnamese kledingwinkels verkopen mijn maat niet, maar bij de Zara Outlet blijven alle kledingstukken Maat L hangen. :-) Onze lunch werd Bun Cha oftewel barbequed pork, iets wat echt bij Hanoi hoort. Er kwam vanalles op tafel; pork, een soort soep, veel verse kruiden en rijstnoodles. Blijkbaar keken we alsof we niet wisten wat we ermee aan moesten (en dat wisten we ook niet), aangezien één van de dames ons voor kwam doen hoe je dit behoord te eten. Vrij simpel; gewoon alles bij elkaar in de soep gooien. En dat was erg lekker! We bezochten vervolgens de Dong Xuan Market en vermaakten ons verder prima met het alledaagse leven in Hanoi bekijken. Vlakbij het hotel gingen we op aanraden van de receptionist 'coffee with egg' drinken. En dat was lekker!! Wat het precies is, geen idee, iets met opgeklopt ei, maar heerlijk zoet! Om 15.00u worden we voor ons hotel opgehaald door twee jongens op een motorbike die ons naar de office van Hanoi Easyriders rijden. Vanaf morgen gaan we met hen 4 dagen op pad en vandaag moeten we alvast betalen. Het blijkt dat we samen met twee Duitse meiden op pad gaan en wij bij de eigenaresse Thuy en haar man Long op de motorbike gaan. We hebben er zin in! 's Avonds gaan we eten bij ons favoriete restaurantje van de eerste avond, wederom smullen! Ook kopen we een nieuwe Northface rugzak (ja, alweer), aangezien de andere al kapot is en een beetje doorhangt. Op de nachtmarkt kopen we ook nog nieuwe onderbroeken (ja, alweer) voor Jelle. In onze hotelkamer pakken we de tas voor ons 4-daagse motorbike-avontuur door Noord Vietnam, de grote backpack laten we achter in het hotel.. Spannend!

Dag 110 - zaterdag 22 maart
Er zijn van die dagen dat je denkt, "het is maar goed dat m'n moeder er niet bij is". Vandaag was zeker zo'n dag, inclusief meerdere schietgebedjes dat alles goed zou aflopen. Het begon met ons vertrek vanuit Hanoi op de motorbike; het regenpak kon direct aan, want het kwam met bakken uit de lucht. We zijn niet van suiker, maar door de regen haperde mijn motorbike nogal waardoor we een aantal keer stil bleven staan voor een groen stoplicht terwijl we aan alle kanten ingehaald werden. Minder grappig! Tijdens onze eerste koffiepauze bleek dat één van de Duitse meiden samen met haar driver gevallen was. (We rijden niet zelf voor de duidelijkheid). Dat is al helemaal niet grappig! Eenmaal buiten Hanoi is het droog en komen de motorbikes goed op gang! Wanneer we de vaart er net goed in hebben zitten worden we aangehouden door de politie. Althans 3 van de 4 motorbikes. De eigenaresse reed voorop met één van de Duitse meiden en zij mochten doorrijden. Communicatie is niet bepaald de sterkste kant van Vietnamezen en wij hadden dan ook geen idee wat er aan de hand was. Corruptie ten top mochten we na het betalen van een flink bedrag doorrijden. Vandaag moesten we 300km rijden van Hanoi naar Bac Ha, al schoot dat dus zo nog niet erg op. ;-) De omgeving werd steeds mooier naarmate we de bergen naderen, rijstvelden zover als dat we konden kijken. In een klein dorpje werden mijn driver en ik bijna aangereden op onze motorbike door een dame op een scooter. Bijna, het ging net goed. Na de lunch in een lokaal restaurantje langs de weg gingen we weer op pad. Het volgende oponthoud werd veroorzaakt door een vrachtwagen met pech. De wel aanwezige politie is niet zo slim om het verkeer enigszins te regelen zodat het in beweging blijft... Nee, alles aan de rechterkant van de weg (achter de vrachtwagen) staat stil en alles aan de linkerkant rijdt door.. Gelukkig konden wij op de motorbike overal tussendoor en stonden we niet zoals veel andere auto's ruim een uur stil als het niet langer was. Na een kop koffie tourden we een heel stuk door villages in de bergen, echt geweldig om te zien. In de namiddag begon het alwel wat af te koelen, werd het behoorlijk fris op de motorbike en voelde onze kont aardig gekneusd. We dachten dat we er al wel bijna waren, maar toen bleek dat we nog zo'n 60km moesten! En dat betekent met al die bochten en veel verkeer nog wel zo'n anderhalf uur rijden! Het werd kouder, begon te schemeren en uiteindelijk werd het donker. Geen drama, mits de lampen van de motorbikes het doen en dat bleek bij 2 van de 4 niet zo te zijn. Tel daar nog even het feit bij op dat we bergop en bergaf door dichte mist reden en moe waren...En het wordt bijna een akelig tafereel. Gelukkig arriveren we rond 20.00u (na 12 uur op de motorbike!) in ons hotel in Bac Ha. Onderkoeld en een beetje uitgehongerd, dus snel eten, douchen en slapen. Wat een dag, maar vooral wat een avontuur! En dan hebben we nog 3 dagen te gaan..

Dag 111 - zondag 23 maart
Goooooooooodmorning Vietnam, maar dan in het Vietnamees om 05.30uur. Blijkbaar is het hier normaal dat op dit vroege tijdstip de regering het volk via luidsprekers die in het hele dorp hangen toespreekt om hen een fijne en productieve dag te wensen. En dan op zo'n lekker dringend, schreeuwerig, communistisch toontje. Ach, we zijn in ieder geval optijd wakker om naar de Bac Ha markt te gaan waar we de dag beginnen met een heerlijke Pho Beef (soep). Eén keer in de week, op zondag, vindt de De Bac Ha market plaats. Inwoners van de naastgelegen bergdorpjes komen naar Bac Ha om hun wekelijkse inkopen te doen. Sommigen lopen hiervoor uren door de bergen. Het mooiste vond ik de kleurrijke kleding van met name de dames. Maar op de markt was veel meer te zien dan dat.. Het verhandelen van hondjes (bah!), varkens en buffalo's. Chicken fights, afgehakte varkenshoofden en opgehangen kippen. Gelukkig ook "leuke" dingen zoals handgeweven sjaals en kussenhoezen. Al met al een bijzondere ervaring. We vervolgden onze trip op de motorbike richting Sapa. Onderweg was het helaas erg mistig waardoor we geen geweldig uitzicht hadden. Via één of ander afgelegen, hobbelig bergweggetje kwamen we bij Ta Vinh Village, waar een heleboel kleine vrouwtjes gekleed in de kleurrijke kleding en met een soort kaboutermuts direct op ons afkwamen. Ze spaken opvallend goed Engels en namen ons al wandelend mee naar hun bergdorpje. Waar we vandaan kwamen, hoe we heetten, hoelang we in Sapa bleven.. Alles wilden ze weten! Nadat we bij één van de dames in huis hadden gekeken kwamen we erachter waar de zogenaamde interesse vandaan kwam; nu moesten we een souvenir kopen. We hadden allemaal 3 vrouwtjes die met hun sjaals voor ons stonden te wapperen. Toen ik even naar Jelle keek wat hij ervan dacht werd ik vriendelijk doch dringend ("you look here!") gesommeerd om bij de dames die voor mij stonden te kijken en niet bij Jelle. Toen we ze duidelijk hadden gemaakt dat we niets wilden kopen, gingen ze er vandoor en konden we zelf de weg terug vinden. Een mooie toeristische flop dus. Rond 16.00u arriveren we in Sapa, waar we verblijven in een homestay die prachtig tussen de rijstvelden ligt. De Duitse meiden zijn allerminst tevreden over de tour (begrijpelijk als je de eerste dag al gevallen bent en geen rugsteuntje op de motorbike hebt) en besluiten om ermee te stoppen. De organisatie laat hier en daar ook wel te wensen over, maar ach.. Het is een avontuur en je krijgt te zien wat je wilt zien. Ons bed voor deze avond is een matras op de grond van een oude hooizolder. Gelukkig met een dikke deken, want warmer dan 14 graden is het niet. Het avondeten was heerlijk met verse loempia's, kip, pork, ei en zelfs kreukelfrietjes! We dronken rijstwijn waar vooral de Vietnamezen wel wat aangeschoten van werden, maar wij ook wel een beetje zo bleek later tijdens het Skype-gesprek met onze moeders. ;-) Tijdens het eten oefenden we onze Vietnamese eetgewoonten ook; lekker smakken zodat ze weten dat je het lekker vindt en de rijst met stokjes met het bakje aan je mond naar binnen schuiven. We sluiten de avond af in de Bamboo Bar iets verderop in de village, gerund door een Nederlander. Hij serveert ons overheerlijke gluhwein! De appeltaart voor een groep die de volgende dag kwam lunchen konden we helaas niet proberen. Na de rijstwijn en de gluhwein konden we heerlijk slapen op de hooizolder.

Dag 112 - maandag 24 maart
Het is mooi weer (yesss!). Nog voor het ontbijt rennen we naar buiten met onze camera om een paar mooie foto's te maken. Een verstandige keuze want nog voor we aan ons ontbijt zitten heeft een mistlaag / wolk het uitzicht alweer weggenomen. De homestay blijkt ook een heel aantal jonge hondjes te hebben die gelukkig niet opgegeten gaan worden. Althans, dat zeggen ze. Doordat de Duitse meiden zijn afgehaakt hebben we opeens 4 drivers en maar 2 toeristen. Eén motorbike (die zonder licht) blijft achter en met z'n zessen op drie motorbikes gaan we weer op pad. We zijn nog geen kwartier onderweg op de motorbike als mijn driver bovenop een bergje stopt en zegt; wacht hier even. Hij rent het bergje weer af en ik blijf achter. Aangezien wij voor op reden, Jelle en de anderen zijn er nog niet, heb ik geen idee wat er aan de hand is. Het is dat onze tassen achterop de motorbike zitten en er weer zo'n volksstam grijpgrage kabouters rondom de motorbike stond, maar anders was ik ook de berg afgerend. Na zo'n 10 angstige minuten komt Jelle godzijdank naar boven lopen. Het blijkt dat Thuy (de tourguide) gevallen is. Om dat rare mens kan ik me niet druk maken, maar toch is een tweede crash niet zo'n fijn idee. Als dit maar goed afloopt. We rijden via een andere route vandaag en morgen terug naar Hanoi. En die route is waanzinnig!! Bergop, bergaf, door rijstvelden en theeplantages en kleine dorpjes. En het mooiste, zonder ook maar een andere toerist tegen te komen. Vietnam op z'n best vandaag als je het ons vraagt; om deze indrukken zijn we aan dit avontuur begonnen. We rijden nog verder door dan gepland vanwege het mooie weer en arriveren vlak voor het donker in ons hotel. Op het menu vanavond; als voorgerecht gefrituurde krabbetjes en als hoofdgerecht sticky rice met kip. De krabbetjes waren vooral heel crispy, al was het wel een vreemde gedachte dat we ze in Gambia amper vast durfden te pakken en nu doodleuk opaten. Maar dan de kip; EEN HELE KIP INCLUSIEF POTEN EN KOP! Niet voor de sier, nee dat kluiven ze hier gewoon af, de poten dan. En dan niet zo'n mooi kippenpootje als dat wij in de supermarkt kopen, nee met de teennagels er nog aan. Wij vonden ons bier en de sticky rice heerlijk. ;-) Onze hotelkamer was ranzig hotel met het hardste bed waarop ik ooit heb geslapen. En het hardste bed waarop Jelle ooit zo'n beetje de hele nacht heeft wakker gelegen. ;-) Dat hebben we Thuy de tourguide ook even haarfijn verteld de volgende dag maar zoals met wel meer dingen was dit volgens haar niet haar fout. Het verschil tussen fout en verantwoordelijk snappen ze hier nog niet zo goed.

Dag 113 - dinsdag 25 maart
Als ontbijt vandaag; sticky rice! We zijn helemaal gewend aan die Vietnamese maaltijden en vooral veel rijst eten. Vanaf Tu Le, waar we overnacht hebben, moeten we nog zo'n 250km rijden. Het eerste gedeelte is nog erg mooi, maar het laatste stuk is de highway (to hell) naar Hanoi waar wat minder te zien is. De drivers hebben of een extra versnelling gevonden of willen graag naar huis want we rijden flink door! Uiteindelijk zijn we rond 15.30u terug in Hanoi. Aangezien er tijdens de trip een aantal dingen niet helemaal netjes zijn gegaan, proberen we een kleine refund te krijgen. Thuy de tourguide heeft immers al extra winst gemaakt doordat de Duitse meiden ermee gestopt zijn. Maar ondanks dat Thuy zegt dat ze alles doet om de customers happy te maken, kan ze echt geen geld teruggeven en beweerd ze wederom dat niets haar fout is. Dan niet, ze krijgt haar niet te misstane review wel op Tripadvisor. ;-) Toch weten we er nog een gratis taxi naar het vliegveld voor de volgende dag uit te slepen. Beter iets dan niets! Onze backpacks liggen gelukkig nog netjes in het hotel en we krijgen weer dezelfde kamer. We sluiten ons motorbike-avontuur af bij ons favoriete restaurantje. Morgen vliegen we naar Laos, waar we weer on arrival (net als bij Vietnam) een visum moeten aanschaffen. Je leert van je ervaringen en dus besluiten we alvast Vietnamees geld om te wisselen voor Dollars zodat we niet weer zo'n geldpindrama krijgen op het vliegveld. ;-) We zijn blij veilig en wel weer in ons bed te liggen na het grote motorbike-avontuur.

Dag 114 -woensdag 26 maart
Alvorens we naar het vliegveld gaan voor onze vlucht naar Laos, ondernemen we een tweede poging om het Ho Chi Minh Mausoleum te bezoeken. Om 07.45u zitten we in de taxi, door de immense drukte in Hanoi duurt het even, maar om 08.15uur zijn we er. Er staat al een lange rij, maar die loopt gelukkig aardig door. Het zien van de gebalsemde, opgebaarde volksheld Ho Chi Minh is vreemd, net alsof hij ieder moment weer kan opstaan. Toch mooi dat we dit nog even konden meepakken. De door Thuy de tourguide beloofde taxi staat zowaar stipt om 10.00u voor de deur van ons hotel en brengt ons gratis naar het vliegveld. Vlucht #13 van deze reis! Maar toch wel een spannende.. We gaan in een Fokker, een mini-vliegtuigje van 3 om 2. Als we net op hoogte zijn gaan we alweer landen, de vlucht duurt maar 45 minuten! Toch beter dan 30uur in de bus van Vietnam naar Laos. Kost wat, maar dan heb je ook wat. ;-) We vliegen op Luang Prabang, de parel van Laos. We hebben er veel goede verhalen over gehoord en kunnen nu ook uit eigen ervaring zeggen dat het een heerlijke stad(je) is! Vooral Jelle vindt het rustigere en minder "you-buy-something"-gezeik aan je hoofd wel prettig. Onze homestay is oke, al spreekt niemand echt Engels. Maar als je aan komt lopen met een megazak was, dan snappen ze wel wat je wilt. ;-) Tegen de avond lopen we het stadje in waar we met moeite Laotiaanse Kip kunnen pinnen met onze creditcard. Ik kijk m'n ogen uit op de night market, veel te veel mooie dingen, maar dankzij Jelle's looptempo is er geen tijd om iets te kopen. ;-) We gaan eten bij Tamarind, de beste keuze tijdens deze reis. De Laotiaanse hapjes zijn echt zoo lekker en de buffalo als hoofdgerecht is het meest malse vlees dat we ooit gegeten hebben! Vietnamese keuken? Doe ons die van Laos maar!

En zo zijn we nu in Laos.. Een land waarvan we niet zo goed weten wat te verwachten, maar de eerste indrukken beloven veel goeds!

Tot de volgende