New Zealand North Island - Part 2

Kia Ora!

Voor de laatste keer, want ons avontuur in Nieuw-Zeeland zit er (ook alweer) op. En dat betekent dat we op tweederde van onze reis zijn. Het thuisfront is daar ongetwijfeld blij mee (of niet :p), maar wij zijn het reizen nog lang niet zat! In dit verslag onze laatste belevenissen en ervaringen op het Noordereiland en natuurlijk een gedetailleerd verslag van de, nu al, verrassing van het jaar, of misschien wel de eeuw. ;-)

Dag 85 - dinsdag 25 februari
We landden rond 12.00u weer op Auckland Airport, na onze onvergetelijke week in Fiji. Onze bus staat gelukkig nog veilig en wel op de parkeerplaats, we hebben 'm wel gemist! Voor de komende dagen hebben we het laatste stuk van Nieuw-Zeeland op de planning, het gedeelte ten noorden van Auckland. We besluiten om vandaag zover mogelijk naar het noorden te rijden, richting Cape Reinga. Aan de noordkant van Auckland ligt de, voor zover wij weten, enige tolweg in Nieuw-Zeeland, waar we maar netjes even voor betalen. Het eerste gedeelte schiet mooi op, maar daarna volgen weer veel bochtige wegen. Uiteindelijk kiezen we na ruim 270km rijden voor een camping op zo'n 130km onder Cape Reinga. Onderweg zijn we nog even gestopt bij de Hundertwasser toiletten in Kawakawa. De wat? Ik zou het ook niet hebben geweten, waar het niet dat ik toevallig deze reis een boek heb gelezen waarin deze architect naar voren kwam. Hundertwasser verbindt de natuur aan architectuur, zijn huizen worden vergeleken met molshopen waar gras op het dak groeit en planten en bomen een grote rol spelen. "Als je niet een bent met je wortels kun je niet groeien", een mooie uitspraak van hem. Deze filosofie zag je ook terug in de openbare toiletten in Kawakawa; een boom in het midden, planten op het dak en een bijzondere architectuur, bijvoorbeeld wijnflessen in de muur verwerkt. Hundertwasser heeft de laatste 30jaar van zijn leven in deze regio gewoond, vandaar dat dit hier staat. Het klinkt misschien niet zo spannend, maar door het toeval dat ik er net over gelezen had vond ik het wel erg leuk om te zien. Op de camping was naast 1 tentje, niemand te bekennen. De route naar het toiletgebouw werd versperd door een beekje; een toiletbezoek betekende dus natte voeten. Net voor het donker hadden we ons avondeten klaar, waarna we weer in ons vertrouwde bus-bed kropen. Jelle moest later op de avond nodig plassen. Aangezien hij geen zin had in natte voeten, maakte hij dankbaar gebruik van de rust op de camping.. Hij deed hij het raampje open.. en de rest mogen jullie zelf invullen. ;-)

Dag 86 - woensdag 26 februari
Op naar Cape Reinga! Net optijd bedachten we ons dat in de noordelijkste punt geen benzinestations zijn en tanken we bij een of ander klein benzinepompje. Rond tienen arriveren we bij Cape Reinga. Cape Reinga is een belangrijke plaats voor de Maori, zij geloven dat de zielen van de overledenen vanaf deze plek naar het hiernamaals vertrekken. Op het rotspunt dat "Te Reinga" heet, staat een boom, de "Kahika tree", waarvan de Maori geloven dat de zielen via de wortels van de boom het water in gaan en naar "Hawaiki" vertrekken, hun spirituele thuis. Een bijzondere plek dus en zo voelde het ook. Daarnaast is Cape Reinga het meeting point van de Tasman Sea en de Pacific Ocean, wat er toe leidt dat er van twee kanten golven komen die op elkaar botsen. Echt apart om te zien. En dan zagen wij het nog op een qua weer rustige dag, als het hier flink stormt is het volgens mij echt spectaculair! Na Cape Reinga reden we naar Ninety Mile Beach, al was de naam Ninety Kilometre Beach beter geweest, want dat is de lengte van dit strand. Een geweldig mooi strand, helemaal glad door de sterke wind en een eindeloos uitzicht! Weer zo'n Remy alleen op de wereld momentje. Na de lunch vertrokken we richting de Bay of Islands, dit ligt tussen Cape Reinga en Auckland in. Onderweg haalden we weer een heeerlijke real fruit ice cream van blue berries / mixed berries. Misschien gooi ik het binnenkort wel op een dealtje met de Haaksbergse groente-en fruitboer, want volgens mij valt daar goed geld mee te verdienen! We zochten voor de verandering optijd een camping. Een mooie overigens, direct gelegen aan de Hurara Falls. Daar genoten we van het lekkere weer, de mooie plek en vooral van een heerlijk warme douche! In bed bedachten we ons dat we nog een hostel voor vrijdag en zaterdag in Auckland moesten boeken.. Maar de zoektocht bleek al snel hopeloos, zeker voor de zaterdag. Alles in een straal van 30min vanaf Auckland centrum zat vol! Heel vreemd, zeker in grote steden is er altijd wel iets te vinden, maar nu blijkbaar niet.. Dat beloofde nog een uitdaging te worden voor morgen.

Dag 87 - donderdag 27 februari
We bedankten de gastvriendelijke campingeigenaar voor de mooie plek en lekkere warme douche. Onze eerste missie van vandaag was de hostels voor Auckland regelen. In Paihia gingen we naar de Isite en daar ontdekten we al snel de oorzaak van de immense drukte in de stad; Bruce Springsteen blijkt zaterdag en zondag een concert te geven. Dat hebben wij weer, haha! Wel toepasselijk.. In 2010 draaide FC Twente het nummer "working on a dream" van Bruce Springsteen tijdens het kampioensjaar. Daar zijn wij toch ook hard mee bezig! In de bieb zoeken we tevergeefs naar een hostel voor de zaterdagavond. Onze laatste hoop is Ida, de dame uit Cairns (Australië), die een groot deel van onze Australië trips heeft geboekt en ook Fiji voor ons heeft geregeld. In afwachting van haar antwoord stappen we op de ferry naar Russell. Hoewel het eerste contract tussen de Maori en de Engelsen in Waitingi is getekend, was Russell de eerste stad van Nieuw-Zeeland. Een oud plaatsje dus, met onder andere het eerste tankstation van Nieuw-Zeeland. Vanaf Flagstaff Point hadden we een mooi uitzicht over de Bay of Islands. Eenmaal terug in Paihia checkten we onze mail, nog geen reactie, maar zagen we per toeval dat er voor zaterdagavond opeens wel nog een paar bedden op een dorm in het hostel Base in Auckland vrij waren. Direct geboekt natuurlijk, ondanks dat de prijzen verdubbeld waren. Voor vrijdagavond boekten we het YHA-hostel en zo waren we in ieder geval verzekerd van onderdak. We genoten van een lunch aan het strand in Paihia, waarna we naar Whangarei vertrokken. Hier deden we een verwoede poging om foto's in de bieb online te zetten, maar helaas hielden bepaalde blokkades dit tegen. Zonde van de moeite en de tijd. Daarna reden we naar de camping Urititi, onze laatste camping en dus onze laatste nacht in de bus. :-( We besloten daar maar een mooie avond van te maken met eerst wijn en stokbrood op het strand en daarna een mini BBQ bij de bus. Helaas volgde daarna het moment van de backpacks weer inpakken en de bus enigszins opruimen. Morgen moeten we ons huis van de afgelopen zes weken inleveren en zijn we weer overgeleverd aan het openbaar vervoer en hostels.. 

Dag 88 - vrijdag 28 februari
De laatste kilometers in onze bus.. We zijn mooi optijd in Auckland en rijden met onze bus nog Mount Eden op. Dit is 1 van de vele oude vulkanen waar Auckland rondom heen gebouwd is. Zoals je begrijpt, hadden we vanaf hier een mooi uitzicht over Auckland. Daarna was toch echt het moment daar..  Afscheid nemen van onze bus, onze grote vriend die samen met ons 6800km heeft afgelegd in Nieuw-Zeeland. Zonder bus dwaalden we wat door Auckland, dat is toch weer even wennen wat we deden in het Albert Park. Na het inchecken bij YHA en een douche waren we klaar om Auckland echt te gaan verkennen. We liepen een deel van een city-tour zoals omschreven in de Lonely Planet. Al moeten we eerlijk zeggen dat we Sydney en Melbourne veel mooier vonden. In de loop van de avond belandden we in een echte backpackerskroeg met bier voor $3 in het Happy Hour. Dat kwam goed uit want we moesten nog wel een paar uur tot Jelle's verjaardag. ;-) Grappig is dat ze hier ook aan carnaval doen, daar hadden wij niet eens aan gedacht. Rond 22.30u gingen we op zoek naar een andere kroeg, maar heel veel spannends kwamen we in de buurt van ons hostel niet tegen. Dus stapten een kleine, Ierse kroeg binnen waar een live-bandje speelde. En daar liepen we zomaar Lars Middelkamp tegen het lijf, Hoksebarge On Tour zoals hij het al noemde op Facebook. Echt bizar toevallig, maar vooral heel gezellig! Om twaalf uur proosten we op Jelle's verjaardag! Happy Birthday, 32jaar!

Dag 89 - zaterdag 1 maart
Wakker worden met een zwaar hoofd en een biersmaak in je mond.. Hmm, dat is lang geleden! Maar wel het bewijs dat we Jelle's verjaardag goed begonnen zijn. ;-) We moeten ons haasten met douchen en de backpacks inpakken, voor 10.00u moeten we uitchecken. Feit is dat als je je backpack rustig inpakt alles makkelijk past, maar als het snel moet, het opeens niet past. En dat frustreert. Haha, na zes weken alles in de bus te laten slingeren, moeten we er weer even aan wennen. We lopen direct door naar ons tweede hostel in Auckland, Base. Daar droppen we onze spullen en daarna is het hoogtijd voor een anti-kater/verjaardagsontbijt; een sandwich, verse croissant (de lekkerste die Jelle ooit gehad heeft) en een smoothie. Dat voelt al een stuk beter. Inmiddels weten jullie denk ik allemaal van DE verrassing voor Jelle's verjaardag, de komst van Geert-Jan en Ellen naar Nieuw-Zeeland. En ik wist dat dus al, al die tijd. En ik kan jullie vertellen dat zo'n groot "geheim" verborgen houden voor iemand met wie je al 3maanden 24/7 samen leeft, niet zo makkelijk is. Zeker niet de laatste dagen. Ik wist dat Geert-Jan en Ellen al in Nieuw-Zeeland waren en we ze konden tegenkomen.. Maargoed, even terug, Jelle wist van niets. Hij had zelfs niet het flauwste vermoeden. Na het ontbijt gingen we weer even naar de bibliotheek om te internetten, zodat Jelle z'n eerste felicitaties kon lezen. Om 12.15u was hij er wel klaar mee en wilde hij toch wel eens weten wat de verrassing was, waar ik het al weken over had. En dus liepen we rustig, met een omweg, naar de plek die ik met Geert-Jan en Ellen afgesproken had, 13.00u Gastrobar Degrees aan de haven in Auckland. De laatste minuten vond ik rete-spannend.. In m'n hoofd had ik alwel 100 scenario's afgespeeld hoe Jelle zou reageren. In mijn ooghoek zag ik Geert-Jan zitten en Ellen als de onopvallende toerist de Lonely Planet vasthouden. Een fractie van een seconde later zag Jelle ze ook. En zijn reactie was nog veel mooier dan dat ik me had kunnen bedenken, onbeschrijfelijk... Hij stond perplex! Waren ze dan helemaal voor zijn verjaardag naar de andere kant van de wereld gekomen? Nee, ze waren er al een week. He, huh, maar hoe dan? Echt fan-tas-tisch! De broers vlogen elkaar in de armen, met een traantje.. Van opluchting, van verbazing, van blijdschap. Ik drukte van de spanning niet goed op de knop voor het filmen met de camera (sorry) en Ellen's foto's waren een beetje bibberig. Alleen Robert ten Brink mistte nog. ;-) Geert-Jan en Ellen hadden de tafel en Jelle's stoel versierd met ballonnen en voor taart gezorgd. En dan ook nog verjaardagskaarten uit Nederland, dat maakte het wel helemaal af. Echt heel lief! Ik geloof dat Jelle een half uur later, na een paar slokken bier, eindelijk besefte dat het toch echt waar was! Het bleek dat we van dinsdag t/m donderdag allebei in het gedeelte boven Auckland hebben rondgereden. We hadden elkaar dus gewoon al eerder tegen kunnen komen en Geert-Jan heeft ons busje zelfs zien langsrijden. En dat niet alleen, het was uberhaupt niet makkelijk om dit geheim te houden voor Jelle, die alles wat iemand zegt analyseert. En daarbij ook nog wel vaak iets droomt wat uitkomt of hij aan voelt komen. Overigens heeft hij in Australië gedroomd dat Geert-Jan langs zou komen, maar in Nieuw-Zeeland had hij het niet meer verwacht. Kortom, de opluchting was groot dat het eindelijk 1maart was en de verrassing briljant is geslaagd! Nadat we bijgepraat hebben, pakten we de kaart erbij en stippelden we een route uit voor Geert-Jan en Ellen. Een ramvol programma, maar alle highlights gaan ze (hopelijk) meemaken. Als het weer meezit, dan moet het lukken. Nu is in Nieuw-Zeeland alles mooi, dus een topvakantie wordt het sowieso voor ze. :-) Halverwege de middag liepen we naar ons hostel Base, zodat wij konden inchecken en we nog wat dingen aan Geert-Jan en Ellen konden meegeven; een boekje met campings, peper en zout, olijfolie en ook wat spullen die wij niet meer nodig hebben (bijv. Lonely Planets van Australie en Nieuw-Zeeland). Scheelt ons toch weer veel ruimte! Daarna gingen we naar een Italiaans restaurant waar we heeeerlijk gegeten hebben. Voor ons pas de 2e keer dat we echt uit eten gaan op deze reis (de 1e keer was met mijn verjaardag). Echt genieten met z'n vieren. Tegen negenen stapten Geert-Jan en Ellen de auto in om door te rijden naar Rotorua. Het afscheid volgde dus al snel op de hereniging, maar wat was het een mooie dag! Wij gingen daarna nog de Skytower van Auckland in en genoten van het uitzicht. Maar we hadden het vooral over wat er vandaag gebeurd was, want dat was toch wel heel bijzonder. Voor Jelle 1 van de mooiste momenten uit zijn leven.

Dag 90 - zondag 2 maart
De day after de mooie verrassing. Weer was het haasten om optijd uit te checken en wederom begonnen we onze dag in de bieb, om jullie te voorzien van nog wat mooie foto's van het noordereiland. Eenmaal weer buiten, brak het zonnetje door en pakten we de ferry richting Devonport, een van de wijken van Auckland. Een man die zelf een Bed & Breakfast runt in Auckland, had ons vrijdag verteld dat je vanaf hier een mooi uitzicht op Auckland hebt. En daar had hij absoluut gelijk in! Vanaf Mount Victoria was de skyline prachtig en konden we meerdere oude vulkanen zien waar Auckland rondom heen is gebouwd. Devonport zelf is klein, maar gezellig. Eenmaal terug op het vaste land gingen we weer naar de skytower. Dit is "het" kenmerk van Auckland, een (+/-) 300 meter hoge toren. Jelle vind 'm futuristisch en mooi, ik niet zo, maar het uitzicht is waanzinnig! Je kunt 360graden rondkijken en gevoelsmatig over de afgrond lopen. Delen van de vloer zijn gemaakt van 38mm dik glas en met een bordje wordt aangegeven dat dit net zo sterk is als de gewone vloer. Dat zal ook wel zo zijn, maar toch is het eng! Ja, ook ik vind dit freaky. ;-) In het cafe op de 50e etage genoten we van een hot choclate en het uitzicht en praatten we, nog steeds na, over de dag van gisteren. We hebben voor vannacht geen hostel, omdat we morgen, maandagochtend, om 06.50u gaan vliegen naar Bangkok. Dat zou betekenen om 02.30u opstaan en dus had een hostel boeken geen zin. Nee, de intentie was de hele nacht wakker blijven en in het vliegtuig slapen. Om tijd te "rekken", liepen we voor ons avondeten naar de wijk Ponsoby, die bekend staat om hippe boutiques, kroegen en restaurantjes. En dat begrepen we helemaal toen we er waren; mooie, luxe kroegen en clubs en bijzondere kledingwinkels (maargoed dat die dicht waren!). Ons eten was dan wel niet luxe, een hamburger met potato wedges, maar wel erg lekker! Eenmaal terug in het city centre haalden we een ijsje bij de BurgerKing en hadden we contact met Geert-Jan en Ellen over hun dag. Echt leuk om dit nu te kunnen delen en advies te kunnen geven. Rond 22.00u waren we weer bij ons hostel Base, waar de lange nacht dan toch echt begon.. De backpacks gingen we opnieuw inpakken, wederom 50/50, dus de helft van mijn spullen bij Jelle in en viceversa. Als dan een van de tassen kwijtraakt hebben we allebei tenminste nog iets. Rond middernacht stapten we op de bus naar het vliegveld waar we een bankje opzochten. Jelle deed een poging tot slapen van 01.00u tot 04.00u, rond 04.30u waren we ingecheckd en uiteindelijk sliep ik in het vliegtuig al voordat we opstegen. :-)

Dag 91 - maandag 3 maart
Vanaf Auckland vlogen we via Sydney naar Bangkok. De vlucht van Sydney naar Bangkok hadden we wel een beetje onderschat, toch nog zo'n 9uur vliegen. En daar stonden we dan, rond 16.00u in Bangkok met nog geen idee waar we zouden slapen in deze miljoenenstad en al helemaal niet hoe we daar zouden komen. Dat is de echte manier van backpacken, maar ik word er toch wel onrustig van. De Lonely Planet is gelukkig altijd bij ons en we besloten om richting Kho San Road te gaan, DE backpackersstraat in Bangkok, en dan daar maar een hostel zien te vinden. De handigste en goedkoopste optie bleek om eerst met de trein van het vliegveld naar het city centre te gaan om vanaf daar een taxi te pakken naar Kho San Road. En dat ging zowaar best prima! Behalve dan dat de chauffeur geen Engels sprak en niet de straat wist te vinden van het hotel dat Jelle in gedachten had. Hij was zo beleefd dit wel na te vragen en ons vervolgens voor de deur af te zetten. Nu maar hopen dat ze beschikbaarheid hebben.. En dat hadden ze gelukkig! De kamer was supermooi met een groot bed waar we straks heerlijk in konden gaan slapen, want moe waren we zeker na zo'n nacht op het vliegveld bivakkeren. Maar omdat we maar 1 avond in Bangkok bleven wilden we wel Kho San Road zien. En daar was het erg gezellig met veel marktkraampjes en streetfood. Heerlijk dat avondeten voor €1,25 zonder boodschappen te hoeven doen en af te moeten wassen. ;-) Het Tiger Beer, waar ik in Kuala Lumpur al heel wat van heb gehad, smaakte ook Jelle goed.

En zo zijn we dus nu in Azie! Morgen vliegen we naar Vietnam, waar onze reis door Zuid-Oost Azie gaat beginnen. We hebben nog niet echt een plan hoe we het gaan doen, maar dat zal net als in Australie en Nieuw-Zeeland vanzelf wel goed komen. ;-)

We houden jullie op de hoogte!

PS: helaas wordt waarbenjij door veel computers geblokkeerd, waardoor foto's toevoegen de laatste tijd niet meer lukt. Zie Facebook daarvoor!