Great Ocean Road & Marvellous Melbourne

G'day mates!

Ons laatste verslag over Australië alweer. De tijd vliegt! Aan de andere kant zijn we "pas" op een derde van onze totale reisduur. Er staat ons dus nog heel wat te wachten! Maar nu eerst ons verslag van onze ervaringen tijdens de Great Ocean Road en in Marvellous Melbourne. 

Dag 38 - donderdag 9 januari
Vandaag beginnen we aan de Great Ocean Road, eigenlijk zonder aal te veel verwachtingen. Dus vroeg uit bed en optijd vertrokken vanuit ons hostel. Het links rijden ging Jelle al snel goed af! Alleen op rotondes is het nog steeds even opletten dat verkeer van rechts komt en niet van links. Na zo'n uurtje rijden kwamen we in Geelong aan. Wij dachten dat dit al een andere stad was, maar later hoorden we dat dit nog gewoon bij Melbourne hoort. Kun je nagaan hoe groot het is. Onze eerste stop was in Torquay, na zo'n anderhalf uur rijden. Torquay is de hometown van de grote surfmerken Ripcurl en Quicksilver. Leuk om even te zien, maar verder niet heel spannend, dus na een goede bak koffie gingen we weer de auto in. De Great Ocean Road overtrof onze verwachtingen.. Een goed onderhouden mooie weg, echt langs de kust. Geweldig! Lekker veel (haarspeld)bochten ook. ;-) Voordat we bij onze tweede stop aankwamen, reden we onder de "memorial" van de Great Ocean Road door, een soort toegangspoort. Deze staat niet helemaal aan het begin, maar een stukje daarna. Deze poort kenmerkt het grootste gedeelte van de Great Ocean Road dat door ruim 3000 soldaten die terugkeerden van de eerste Wereldoorlog is aangelegd. De tweede stop werd Aireys Inlet, voor de 34m hoge Split Point Lighthouse. Een mooie vuurtoren met een mooi uitzicht. De stops baseerden we op een folder van een georganiseerde tour (die weten tenslotte alle highlights wel te benoemen) en onze grote vriend: De Lonely Planet. De derde stop was in Kenneth River; jawel, voor het spotten van Koala's! En we hadden geluk, want er hing er eentje onderin de boom die we dus rustig konden aaien en voeren. Vervolgens reden we een heel stuk door voorbij Apolly Bay waar we de Maits Rest Rainforest Boardwalk hebben gelopen. Een korte route van zo'n 20 minuten door een stukje tropisch regenwoud. Erg bijzonder om te zien hoeveel verschillende landschappen je ziet tijdens de Great Ocean Road. In Nieuw-Zeeland schijnt dit nog veel extremer te zijn, dus daar zijn we erg benieuwd naar! We twijfelden of we wel of niet naar het Cape Otway Lighthouse zouden rijden. Uiteindelijk besloten we het toch te doen. We hebben toch een soort van drang dat we niets willen missen. ;-) Het Lighthouse ging al bijna dicht, dus dat was de moeite niet waard. Maar de rit er naartoe zeker wel! We zagen ontzettend veel Koala's! Ja, ik kan er echt geen genoeg van krijgen. Zo lief! Het meest bizarre van de dag was toch wel dat we Anne en Barry tegenkwamen; Anne ken ik van de hotelschool uit Leeuwarden en Barry is haar vriend. Vorig jaar oktober zijn zij vertrokken uit Nederland voor een reis van 9maanden, maar nu, 1jaar en 4maanden later, zijn ze nog steeds in Australië en wonen en werken ze in Melbourne. Heel cool! En dus heel bizar dat we ze opeens op een zijweg van de Great Ocean Road tegenkwamen! We spraken af dat ee zodra we weer in Melbourne waren een hapje zouden gaan eten. Ons hostel voor die nacht was in Port Campell, net voorbij de Twelve Apostles. We reden er langs en konden het niet laten om alvast eventjes te kijken. WAUW!! Nadat we even snel heen en weer gereden waren om in te checken in het hostel, waren we precies optijd terug voor de zonsondergang bij de Twelve Apostles. Je denkt misschien, alweer een zonsondergang? Maar dat is gewoon waanzinnig om te zien op zulke bijzondere plekken. Helaas deze keer zonder biertje. ;-) Op de terugweg genoten we nog van een afhaalpizza (het avondeten was er even bij in geschoten), voordat we ons stapelbed indoken.

Dag 39 - vrijdag 10 januari
Dag 2 van onze Great Ocean Road en misschien wel het gedeelte waar we ons het meest op verheugden. We reden vanuit Port Campbell eerst een stukje terug naar de Gibson Steps en vervolgens nog een keer naar de Twelve Apostles omdat we heel graag ook nog even wilden genieten en foto's wilden maken bij volle zon. De kracht van het water tegen die afgebrokkelde rotsen aan zien knallen is gewoon indrukwekkend. De volgende stop was Loch Ard Gorge. Een doorgang tussen twee rotsen naar een mini baaitje waar een quasi-romantisch verhaal aan vast zit. Een schip dat voor de kust gezonken is, met slechts twee overlevenden. Een jongen en een meisje. En je raadt het al, de jongen redde het meisje. In tegenstelling tot andere verhalen zijn ze niet samen gebleven. Het meisje ging gewoon terug naar huis. ;-) Overigens zijn er op dat gedeelte van de Great Ocean Road voor de kust veel schepen gezonken vanwege de sterke (onder)stroming in het water. Vervolgens gingen we naar de London Bridge. Een dubbel rotsen platform dat aan land vast zat maar in januari 1990 is losgebroken door de kracht van het water. Na de Twelve Apostles onze favoriet. Als laatste in deze rij van bezienswaardigheden bezochten we de Grotto, een gat in een rots waar je recht de helderblauwe zee inkijkt. Ook waanzinnig. Na deze hoogtepunten die op een paar minuten rijden van elkaar lagen moesten we even alles op ons in laten werken en reden we door naar Warrnambool om wat te eten en te drinken. Vervolgens reden we naar het Tower Hill Reserve, volgens de Lonely Planet een van de weinige plekken waar je wilde emus, kangeroos en koala's tegelijkertijd kunt zien. Wij waren er midden op de middag en dan zie je ze niet zo snel. Pas in de late afternoon worden de dieren actief. Ondanks dat, deden we wel de Peak Climb walk wat ons een waanzinnig uitzicht over het Reserve gaf. En toen was het alweer tijd om naar ons hostel van die avond te rijden, gelegen in het Grampians National Park. Dit ligt niet aan de kust, maar verder landinwaarts en dus hadden we een autoritje van zo'n 2uur voor de boeg. Eindeloze wegen reden we af zonder al teveel tegenliggers, maar dankzij Avicii waren we er snel! 'Wake me up' van Avicci is ons liedje, wat we op de gekste momenten steeds horen op de radio, in het vliegtuig etc. Onderweg stonden weer continue borden dat je op moest passen voor overstekende kangoeroes. En natuurlijk juist op het moment dat je er even niet aan denkt, zit er eentje langs de weg! De route werd steeds mooier naar mate we The Grampians naderde. Wat een mooi natuurgebied. Eenmaal aangekomen in ons hostel gingen we ook net zo snel weer weg omdat we die wilde kangoeroes dan maar hier in de late afternoon moesten spotten. En dat lukte zeker!! We belandden op een veldje waar zo'n 20 kangoeroes gezellig met elkaar zaten te grazen en vrolijk in de rondte hopten. Zeker anderhalf uur hadden we de grootste lol met deze lachwekkende dieren. Een hekje weerhoudt ze niet van een andere plek om te grazen, daar springen ze hoog overheen! Op de terugweg naar ons hostel zagen we op nog veel meer plekken wilde kangoeroes, maar ook emus en kaketoes. Top!

Dag 40 - zaterdag 11 januari
Onze laatste dag van de Great Ocean Road alweer. En tegelijkertijd onze enige dag om iets van The Grampins te zien, dus weer optijd op pad. Het weer was ons weer goed gezind; goeie 32graden, strakblauwe lucht. We reden de Mount Victoria Road af, waar de toeristische highlights aan gelegen zijn. De eerste stop werd de Pinnacle Walk. En dat was een beste walk! We waren ruim een uur aan het klimmen, zonder vlakke stukken. En rond 10.00u was dat al best warm! Nu snappen we nog beter waarom we in Alice Springs zo vroeg opstonden. ;-) Maar de beklimming was absoluut de moeite waard! Wat een uitzicht! (Zie Jelle's nieuwe omslagfoto op Facebook). Overigens hadden we ergens een stukje op de route gemist, waardoor we letterlijk over de rotsen aan het springen waren met een afgrondje rechts (sorry mam!). Na deze beklimming gingen we naar de Boroka lookout en de Reids lookout / The Balconies; wederom geweldige uitzichten. Vergeleken met de Blue Mountains wel iets minder ruig, meer glooiende landschappen. De laatste stop werd de MacKenzie Fall. En dat was denk ik wel de gaafste waterval die we gezien hebben. Wat een kracht! En toen was en het alweer tijd om terug te rijden naar Melbourne om de auto in te leveren. Onderweg zagen we meerdere borden met teksten als; "Sleepy eyes? Take a powernap!" En als ik dat lees, ook als ik het niet lees trouwens, doe ik maar al te graag een powernap! ;-) Rond 19.00u waren we terug in Melbourne, waar Anne & Barry ons opgehaald hebben van het vliegveld waar we de auto weer in moesten leveren. We reden naar hun Victoriaanse huisje, althans zo leek het op het eerste gezicht. Maar het was met recht een huis te noemen met tuin! De mannen haalden fish met chips en beers zodat Anne en ik even konden bijkletsen. Tijdens het eten wisselden we ervaringen en belevenissen uit, een erg gezellige avond! Anne als je dit leest, nogmaals dank. :-)  Gelukkig konden we in ons hostel Discovery Melbourne 24/7 inchecken. We hadden een double geboekt, volgens Jelle "neem een hok en pleur er een bed in". Hahaha, het zoveelste bed maar tevens ook ons laatste hostel in Melbourne omdat we vanaf zondag bij Evelien, de nicht van Jelle mochten bivakkeren. 

Dag 41 - zondag 12 januari
Na een ontbijtje in de setting van het Leger des Heils, met 20man in de rij voor de melk en het brood, liepen we vanuit ons hostel direct de Queen Victoria Market op; een overdekte markt met waanzinnig veel kraampjes van zonnebrillen tot Chinese kitsch en van Hollandse poffertjes tot Vietnamese waren. Het veelvuldige gebruik van de zonnebril leidde tot de hoge noodzaak om hier een nieuwe te kopen. Daarna liepen we richting de State Library of Melbourne waar we even gratis konden internetten.Tevens was dit het startpunt van de free city tour. Dit is een organisatie die walking tours organiseert in Sydney en Melbourne en werkt op basis van fooi. Dus je betaald  achteraf zoveel als dat je het waard vond. En het lijkt een goed concept want de groep bestond uit zo'n 50 man! We wandelden in 3uur de hele stad door en zagen de echte highlights in de stad. Het fascinerendste vonden we de streetart (graffiti), iets wat echt bij Melbourne hoort. Ook de history over o.a. de rivaliteit tussen Sydney en Melbourne was interessant evenals het verhaal rondom de crimineel/held Ned Kelly. Ook opvallend was een kunstwerk in de stad waar 888 op staat; 8 hours work, 8 hours play and 8 hours sleep. Melbourne had ook Batmania kunnen heten, vernoemd naar de oprichter. Na de tour haalden we onze backpacks op in het hostel en stapten we in de trein naar station Middle Brighton. Een van de sjiekste wijken in Melbourne waar Evelien, de nicht van Jelle, met haar man en twee dochters woont in een prachtig huis. We werden warm onthaald, ook door Lysianne, de zus van Evelien en dus ook een nicht van Jelle. Zij woont met haar man en twee zoontjes in Oman. Een reislustige familie dus! En na elkaar ruim 6jaar niet gezien te hebben is zo'n hereniging in het buitenland gewoon gaaf! Wel maakten we snel kennis met het "4-seizoenen-in-1-dag-klimaat" in Melbourne. We zaten heerlijk buiten, maar het koelde snel af die avond!

Dag 42 - maandag 13 januari
Na rustig opstaan en een lekkere kop koffie gingen we op de fiets naar St. Kilda. Dit is naar wat we gelezen en gehoord hebben 1 van de leukste wijken van Melbourne. Over de Beachroad fietsten we langs de zee, erg mooi. Het deed ons wel een beetje aan Noosa denken. We fietsten via de boulevard van St. Kilda naar het Royal Albert Park, waar eens per jaar de Formule1 wordt verreden. De rest van het jaar is het gewoon een doorgaande weg, waar we dus overheen mochten fietsen. Best grappig als je dan opeens op de "pitlane" fietst! Daarna fietsten we via de straatjes in St. Kilda weer naar het strand, waar we genoten van onze laatste stranduurtjes in Australië. :-) Eenmaal terug bij Evelien stond er heerlijke pasta bolognese voor ons klaar. Wat een super "hostel"! ;-) Vanwege de warmte, zo'n 33graden, doken de kids het zwembad in en konden wij natuurlijk niet achterblijven. We belandden uiteindelijk met z'n allen in het bubbelbad en concludeerden onder het genot van een Coronaatje dat we toch wel een erg zwaar leven hebben! ;-)

Dag 43 - dinsdag 14 januari
Dit is dan DE dag! Voor Jelle in ieder geval. De dag waar ons hele reisplan voor Australië op gebaseerd was. We gaan naar de AUSTRALIAN OPEN!! Evelien had voor zichzelf en Lysianne en voor ons een ground pass gekocht en dus gingen we met z'n vieren op pad. De hitte in want het was maar liefst 41graden. Maar niets weerhield ons ervan om van deze dag een onvergetelijke te maken! Rond 11.00u arriveerden we en Jelle kreeg meteen kippenvel. Evelien was vorig jaar ook geweest en gaf ons daarom een korte rondleiding over het terrein. We keken eerst met z'n vieren een deel van een wedstrijd Margaret Court Arena, de enige Arena waar je met je ground pass in kon. Omdat Lysianne vooral schaduw nodig had en Jelle niet stil kon zitten omdat hij alles wel wilde zien, gingen we daarna met z'n tweeën op pad. We wilden onze ground passes graag upgraden naar een ticket voor DE Rod Laver Arena, daar speelden die middag o.a. Federer en die avond o.a. Nadal, maar die bleek helaas al helemaal uitverkocht voor de rest van de dag en avond. Er was een kans dat er nog weer kaarten beschikbaar kwamen, maar dan zou je bij de kassa moeten wachten en dat vonden we toch wel zonde van de dag. Dus upgraden we onze ground pass voor tickets voor de HiSense Arena waar o.a. Tsonga en Murray 's middags zouden spelen, ook geen onbekenden! In 41 graden liepen we heen en weer van de Arena's naar de wedstrijdbanen en zagen we o.a. Isner, Tsonga, Haase, Murray, Del Potro en Sijsling spelen in de hitte. En hoe mooi en indrukwekkend dat ook al was, Jelle vond zijn idool Nadal zien trainen op een van de trainingsbanen volgens mij nog het mooiste! En dat was ook te gek! Wat kan die man ogenschijnlijk makkelijk ongelofelijk hard slaan. En dat was ook het moment waarop ik dacht; we moeten gewoon Nadal vanavond in de Rod Laver Arena zien spelen. Dus checkten we wederom de ticket office, maar alles was nog steeds uitverkocht. Volgens de dames van de verkoop was er dus een rij waar je kon wachten op kaarten die mogelijk retour zouden komen. Maar ik zag geen rij. Er bleek ook (nog) geen rij te staan omdat niemand dat er voor over had. Nou, ik wel! Jelle ging weer op pad om wedstrijden te kijken, terwijl ik op de rand van een bloembak het begin van de rij vormde. Nadal op de Australian Open; once in a lifetime opportunity als je het mij vraagt! Wachten duurt lang.. Andere mensen vroegen oook naar kaarten en werden verwezen naar "de rij", naar mij dus, maar liepen door. En toen... na zo'n 50minuten in de bloempot; "my dear lady", de dame van de verkoop die me 50minuten vol medelijden had zitten aankijken kwam met het verlossende bericht: er waren 2kaarten vrijgekomen!! Tjakkkaaaa! Toen Jelle terug was stond hij perplex, hij kon het niet geloven. Maar om 20.30u zaten wij toch echt op een superplek in de Rod Laver Arena om Nadal tegen Tomic te kijken! En die Tomic is een Australiër, dus de sfeer in het stadion zat er goed in. Jelle kreeg (weer) kippenvel toen Nadal de baan op kwam, de #1 tennisser van de wereld! Dat noem ik nou letterlijk een droom in vervulling zien gaan. Onbeschrijfelijk. In de eerste games ging het redelijk gelijk op. Jelle zag alles; "wist je dat Nadal de witte lijnen niet aanraakt?" Tomic verstapte zich wel even wat leidde tot een vroege medical timeout. Ohjee.. maar eenmaal terug op de baan speelde hij de set uit, die Nadal met 6-4 won. En toen... toen gaf Tomic op! NEEEE! Een domper noemen we het niet, maar even balen was het wel. Mede dankzij een groep uitgedoste Australiërs achter ons die het ene na het andere grappige lied zongen inclusief attributen, bleef de sfeer fantastisch. Deze groep trok ook de aandacht van de camera's, waardoor we naar het schijnt ook nog op tv zijn geweest. En hè? Het is wel gelukt; Nadal op de Australian Open! We keken nog een stukje van de volgende wedstrijd; Sharapova (*kreun*) - Mattek-Sands. Wat kreunen die Sharapova. Hilarisch. Maar na 12uur op de Australian Open in 40graden was het mooi geweest en gingen we met de trein terug naar Evelien.

Dag 44 - woensdag 15 januari
Onze laatste dag in Australië. Bij Evelien mochten we gebruik maken van de wasmachine en je koffer inpaken met echt schone kleren is toch wel heel fijn. Gelukkig was de was met 41graden snel droog. Ook haar laptop namen we in gebruik voor het uploaden van de foto's op Facebook. Al gezien?  ;-) Jelle zat de hele dag nog in de after-Australian-Open roes. De rest van de dag praatten we over schatkaarten en sterke piraten met de zoontjes van Lysianne en was Jelle druk met de dochters van Evelien "weggooien" in het zwembad. Ook waren die ochtend de ouders (Louis en Joke) van Evelien, dus de oom en tante van Jelle, aangekomen. Het was een drukke bedoeling, en hoe gezellig het ook was, na een overheerlijke bbq was het voor ons tijd om te gaan. We zeiden iedereen gedag en bedankten ze vooral voor de gastvrijheid en gezelligheid!! Als je dit leest Evelien, het waren superdagen! Met de trein en de skybus gingen we terug naar het vliegveld en checkten we in voor onze nachtvlucht naar Nieuw-Zeeland. 

Dat was het dan; ons avontuur in Australië! Wat hebben we ongelofelijk veel gezien in amper 6weken tijd! Iedereen die we vertellen wat we allemaal gezien en gedaan hebben, verklaard ons voor gek. Maar wat was het indrukwekkend, overweldigend, inspirerend, gewoon geweldig in Aussie land! En ondanks dat we heel veel zin hebben in Nieuw-Zeeland zaten we toch wel een beetje weemoedig in het vliegtuig. Bye Australia, Hello New-Zealand!

Inmiddels zijn we veilig en wel in het enigszins koude Nieuw-Zeeland aangekomen. :-)

Tot de volgende!

Xx Jelle & Anke